Dit is deel 2 van mijn geheime inge’ting missie. In mijn vorige blog heb ik jullie verteld dat mijn kussens en poefen een ‘hoofdrol’ gaan spelen in een TV-programma. Wat een geweldig avontuur is dat geworden! En ondanks de geheimhouding, mag ik nu toch een foto onthullen. Kijk maar eens naar de foto hieronder! Ja kijk maar eens heel goed. Wie zit daar? Wie is die geluksvogel tussen al die warme wollen kussens en poefen? Dat lijkt wel een BN’er toch? Nou het is een BN’er? En wat poseert hij lief he? Logisch hij is omringd door mijn inge’tings. Te leuk toch? Zo… ik heb hem onthuld, maar over het programma mag ik verder nog niets vertellen. Nog niets. Maar misschien wel in mijn volgende blog. Een cliffhanger noemen ze dat in de TV-wereld ; )
Maar los van Jan Smit heb ik uiteraard nog veel meer gedaan. Ik ben niet zo van het stilzitten. Hoewel, dat is niet helemaal waar. Ik zit graag stil te zitten voor een fijne serie. Een Engels kostuumdrama of iets Scandinavisch. Een heerlijke manier om mijn hoofd en lijf te ontwollen. En heel soms zit ik al kijkend met naald en draad in mijn hand om nog even een inge’ting af te maken.
Een erg leuke opdracht waar ik nu mee bezig ben is voor een vakantiehuis op het waddeneiland Schiermonnikoog. Dit eiland is met 937 inwoners trouwens de kleinste gemeente van Nederland. Ooit ben ik met mijn buurmeisje en onze Tienertoerkaart naar dit eiland afgereisd. Van Sliedrecht naar Schiermonnikoog dat vonden wij een uitdagende afstand voor een dagje treinen. En je raadt het al: de afstand was te groot en wij strandden op het station van Zaltbommel. Daar reed geen enkele bommel meer! Dit avontuur heeft er niet toe geleid dat wij heel zielig op een verlaten station op een koud bankje moesten overnachten. Wij zaten gewoon op de achterbank in de auto van de grote broer van mijn buurmeisje;
Tot zover de Tienertour van toen, terug naar het vakantiehuis op Schiermonnikoog. Vanaf half april is dit compleet verbouwde huis te boeken. Het is een huis met vier slaapkamers en iedere kamer heeft een eigen sfeer. En die sfeer is mede mogelijk gemaakt door inge’tings. Op de fijne bedden liggen warme inge’ting dekens en inge’ting kussens. Elke kamer krijgt een ander kleurgevoel. Een superleuke opdracht om aan te werken. De opdrachtgevers waren al fan van inge’ting, nu dus ook te bewonderen in hun vakantiehuis. Ik zie het al helemaal voor me. En natuurlijk reis ik straks ook weer af naar Schiermonnikoog, gewoon met de auto hoor, hoewel die mogen dit autoluwe Waddeneiland helemaal niet op…
Tot zover dit blog over Jan Smit, Engelse kostuumdrama’s, Tienertoeren en Schiermonnikoog. Hoe verzin ik het he? In het volgende blog onthul ik misschien nog iets over inge’ting en Jan Smit, maar ik ga zeker vertellen over Stichting Stunt waar ik sinds begin dit jaar op het naaiatelier ondersteun.
Tot blog!
